Navigatie overslaan

Ik heb de privacyverklaring van de gemeente Groningen gelezen en ga akkoord met de verwerking van de door mij ingevulde persoonsgegevens.

Terug naar overzicht

29 mei 2024

Nieuwe inrichting Grote Markt heeft effect op de leefomgeving

Zaterdag 1 juni is de feestelijke opening van de nieuwe Grote Markt. In aanloop naar deze dag, laten we elke week iemand aan het woord die een bijzondere of speciale band heeft met ‘de huiskamer van onze stad’. Als derde Marlieke de Jonge, van de Werkgroep Toegankelijk Groningen.

Marlieke de Jonge is dol op de stad. Geboren in Breda, maar dat was een vergissing, zoals ze zelf zegt, voelt ze zich een echte en trotse Stadjer. Op haar scootmobiel, die ze liefkozend ‘mijn vleermuis’ noemt, verkent ze dagelijks de stad en zet ze zich in om Groningen zo goed mogelijk toegankelijk te maken voor mensen met een handicap. Ze is zeer actief binnen de Werkgroep Toegankelijk Groningen.

Onlangs bezocht ze tijdens Koningsdag de nieuwe Grote Markt. Het werd een gedenkwaardig bezoek: “Het was de eerste keer in mijn leven dat ik met plezier de binnenstad verkend heb op Koningsdag’, vertelt ze met een grote glimlach. “Ik merkte dat de nieuwe inrichting effect heeft op de leefomgeving. Hoewel nog niet af, voelde ik dat de nieuwe Grote Markt een groot succes is. Het groen, de bankjes waar mensen een broodje eten, de Ster onder de bomen, veel spelende kinderen bij het water. Mensen lijken anders met elkaar om te gaan. Veel verdraagzamer. Er is meer open contact.”

'Blinde kip'

“Ik ben sinds mijn geboorte zeer slechtziend, ‘blinde kip’ noem ik mezelf, en kan me niet goed een beeld vormen hoe de markt er nu uitziet. Ik weet niet waar ik ben. Maar ik laat het me vertellen. Aan een van de spelende kinderen bij het water vroeg ik hoeveel bomen er staan. ‘Twintig’, vertelde het kindje trots, ‘en ze worden ook al groen’. Zo leuk. En zo vraag ik aan anderen om mij te vertellen, wat zij zien. Daar ga ik dan op af.”

Blindegeleidelijnen

“Vanuit mijn eigen situatie heb ik natuurlijk ook de blindegeleidelijnen getest. Lopend, met mijn blindenstok, heb ik ze helemaal gevolgd (er ontbreken nog twee stukjes). Ze leken redelijk gerespecteerd te worden. Een paar keer ben ik ergens tegenop gelopen, maar dat werd onmiddellijk schuldbewust verplaatst. Mensen zetten dingen onbewust op een geleidelijn. Daar zit absoluut geen kwade wil bij. Overigens ben ikzelf niet iemand die de geleidelijnen altijd volgt. Want ‘wie ze volgt, leeft er ook naar’, zeg ik altijd. Dat wil ik niet. Ik ben niet zo bang aangelegd. Soms loop ik ergens tegenaan of val ik. ‘Boem is auw’, zeg ik dan tegen mezelf. En de volgende keer weet ik dan dat ik daar niet langs kan. Ik heb een soort interne TomTom die alles opslaat.”

Vleermuis

De ‘vleermuis’ is Marlieke’s beste metgezel en haar relatie. “Scootmobiel of driewieler vind ik zulke rare woorden. Vleermuis is beter. Hij is stil, heeft een elektrische accu, is zwart en een bedreigde diersoort. Als er iemand aan zit, voel ik een kort lontje”, zegt ze serieus. “Hij brengt Marlieke overal. In gebouwen beweeg ik me liever lopend met mijn rood-witte stok. Dan ben ik mobieler.”

Verleiden

Over de fietsers die dagelijks de Grote Markt kruisen en die moeite hebben met de rijrichtingen, maakt ze zich geen zorgen. “Het is wennen. De gemeente probeert mensen te verleiden om zich anders te gedragen. Dat kost tijd. Ga niet direct handhaven. Observeer een tijdje, wacht af hoe het gaat, en stuur dan eventueel bij. Dat is mijn advies. Waar ik trouwens wel iets van zeg, dat zijn die ‘sneltreinfietsen’. Die spreek ik af en toe aan met een grapje. Ik hoop dat we op de Grote Markt net zo met elkaar kunnen omgaan als bij de verkeerslichten die voor alle fietsers tegelijk op groen springen. Daar ben ik fan van. Fietsers hebben geleerd om rekening met elkaar te houden. Zo hoort het.”

Samenleving

Marlieke verheugt zich op de zomer. “Ik ga naar onze mooie Grote Markt om te observeren, om te horen en te voelen hoe de samenleving met elkaar omgaat in de verschillende seizoenen: toeristen, KEI, Gronings Ontzet… Ik zeg wel eens: ‘mensen met een handicap bewaken het sociale leefklimaat. Als anderen rekening houden met ons (tempo), wordt de wereld leuker en veiliger voor iedereen. Aanpassen is topsport, Groningse topsport. Als je dat kunt, hoor je erbij.”